امروزه صدها پروژه تحقیقاتی در سراسر دنیا در زمینه مواد ترموالکتریک وجود دارند که اکثرا در حال کاوش برای پیدا کردن ترکیب های جدیدی از مواد ترموالکتریک می باشند و یا در تلاش برای بهبود عملکرد این مواد هستند. با این وجود رفتار الکتروشیمیایی و خوردگی این مواد به صورت اصولی مورد مطالعه قرار نگرفته است. در این تحقیق، رفتار الکتروشیمیایی نمونه آلیاژ تک فاز و نانوکامپوزیت (حاوی نانوذرات دی سولفید مولیبدن) در محلولهای کلریدی بررسی شد. مطالعات پلاریزاسیون و طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی نشان دادند که رفتار رویین نمونه های نانوکامپوزیت نوع-n (در محلول های 1/0 مولار و 5/3 درصد وزنی کلریدسدیم) و نوع-p (در محلول 1/0) در مقایسه با نمونه های آلیاژی تک فاز آن ها به صورت قابل توجهی بهتر است. بررسی اثر زمان بر رفتار رویین نمونه های مطالعه شده با استفاده از آزمون های طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی در این تحقیق نشان دادند که با افزایش زمان غوطه وری مقاومت به پلاریزاسیون روندی افزایشی و ظرفیت لایه دوگانه الکتریکی روندی کاهشی دارد. هم چنین، در هر زمان غوطه وری مشخص، نمونه نانوکامپوزیت (چه نوع-n و چه نوع-p) نسبت به آلیاژ تک فاز خود رفتار رویین بهتری را نشان می-دهد. نتایج آزمون های موت-شاتکی حاکی از آن است که لایه رویین مربوط به تمامی نمونه های بررسی شده در این تحقیق در محلول های بررسی شده (آلیاژهای تک فاز و نانوکامپوزیت نوع-n و نوع-p) رفتار نیمه هادی نوع-n از خود نشان می دهند. هم چنین، در هر محلول و زمان مشخص غلظت عیوب موجود در لایه رویین نمونه نانوکامپوزیت نسبت به نمونه آلیاژ تک فاز خود کمتر است. به طور کلی، مقایسه نمونه آلیاژ تک فاز با نمونه ترموالکتریک نانوکامپوزیت آن (هم نوع-n و هم نوع-p)، هنگام قرارگیری در محلول خورنده های بررسی شده، بیانگر کارآیی بهتر نمونه نانوکامپوزیت در مقایسه با آلیاژ تک فاز خود است که دلیل آن بیشتر بودن مکان های مستعد جوانه زنی و رشد لایه رویین مربوط به سطح نمونه نانوکامپوزیت است.
