فرآیند اکسیداسیون الکترولیتی پلاسما با ایجاد پوشش های سرامیکی، روشی نسبتاً جدید جهت اصلاح سطح فلزاتی مانند تیتانیم، آلومینیم، منیزیم، زیرکونیم و آلیاژهای آن ها می باشد. این روش مشابه با آندایزینگ است، اما برخلاف آندایزینگ که محدوده ولتاژی آن 50-10 ولت می باشد، این روش در ولتاژهایی بالاتر از ولتاژهای شکست فیلم های اکسیدی یعنی 800-400 ولت انجام می شود. پوشش های تولید شده به این روش دارای چسبندگی عالی به زیرلایه، سختی و مقاومت به سایش بالا و مقاومت الکتریکی و خوردگی خوبی هستند. به علاوه، این فرآیند می تواند پوشش هایی با گستره وسیعی از خواص کاربردی با کم ترین اثر بر خواص مکانیکی ماده زیرلایه به دلیل اعمال گرمای ناچیز به سطح زیرلایه تولید کند. اعمال پتانسیل های بالا منجر به تشکیل میکروتخلیه های پلاسما شده که به صورت جرقه های متعدد بر روی سطح نمونه ظاهر می شوند. به واسطه فعالیت حرارتی موضعی جرقه ها، پوشش های سرامیکی شامل اکسیدهای زیرلایه و اکسیدهایی از اجزای الکترولیت تشکیل می شود. در این پژوهش، قصد داریم تا اثر افزودن نانوذرات ZnO را بر روی مقاومت به خوردگی، میکروساختار و مورفولوژی پوشش تشکیل شده بر روی تیتانیم خالص تجاری در الکترولیت فسفاتی بررسی نماییم .
