امروزه عملیات سطحی اکسیداسیون الکترولیتی پلاسمایی (PEO)، با تمرکز اولیه بر روی محافظت از خوردگی فلزات سبک، در حال تغییر از فاز تحقیقاتی به سوی کاربردهای تجاری است. برای توجیه کاربردهای صنعتی PEO، به مطالعات اصولی و عمیق تری پیرامون تأثیر عوامل مختلف بر فرایند نیاز است. اجرایی شدن این فرایند در صنعت، مستلزم کنترل فرایند برای دست یابی به ریزساختار مطلوب برای کاربردهای خاص است. هدف از تحقیقات در این پایان نامه، مطالعه روی تأثیر عوامل مختلف و بهینه سازی آن ها برای ایجاد پوشش هایی با خواص خوردگی خوب است. با استفاده از حالت جریان DC، پوشش های آلومینا روی زیرلایه آلیاژ آلومینیم 6061 در الکترولیت قلیایی آلومیناتی رسوب داده شده است. تأثیر شرایط فرایند مانند ترکیب الکترولیت، افزودن نانوذرات، چگالی جریان و زمان پوشش دهی روی رشد و مشخصات پوشش های PEO بررسی شده است. آزمون های مختلفی ازجمله میکروسکوپ الکترونی روبشی، الگوی پراش پرتوایکس، طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی و پلاریزاسیون پتانسیودینامیک جهت مطالعه ریزساختار و رفتار خوردگی پوشش ها استفاده شدند. نتایج به دست آمده حاکی از تغییر ریزساختار، رشد پوشش، ترکیب فازی و کارایی خوردگی پوشش ها با تغییر پارامترهای فرایند است. به طورکلی پوشش های PEO موجب افزایش چشمگیر مقاومت به خوردگی شدند. پوشش های ایجادشده در الکترولیت آلومیناتی فاقد نانوذرات در حدود 21 مرتبه و پوشش های ایجادشده در الکترولیت آلومیناتی-فسفاتی حاوی نانوذرات SiO2 حدود 50 مرتبه مقاومت به خوردگی زیرلایه فاقد پوشش در محلول 5/3 درصد وزنی کلرید سدیم را افزایش دادند.
