عباس فرح آور

هدف از انجام این آزمایش مقایسه تأثیر ترکیب روغن های اسانسی، پروبیوتیک و آنتی بیوتیک بر عملکرد رشد، خصوصیات دستگاه گوارش، فراسنجه های بیوشیمیایی خون، ایمنی همورال و کیفیت گوشت در جوجه های گوشتی بود. مجموعاً 288 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی به 4 تیمار، 4 تکرار و 18 قطعه جوجه در هر تکرار اختصاص یافتند. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) شاهد (جیره پایه حاوی ذرت و کنجاله سویا)، 2) جیره شاهد + 150 میلی گرم در کیلوگرم ترکیب روغن های اسانسی، 3) جیره شاهد + 200 میلی گرم در کیلوگرم پروبیوتیک گالیپرو® 4) جیره شاهد + 150 میلی گرم در کیلوگرم آنتی بیوتیک فلاوومایسین بود. جیره های آزمایشی در دوره آغازین (1 تا 10 روزگی)، رشد (11 تا 24 روزگی) و پایانی (25 تا 42 روزگی) استفاده شدند. خوراک مصرفی، وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی به صورت هفتگی و همچنین در دوره های آغازین، رشد و پایانی اندازه گیری شد. در سن 42 روزگی، خصوصیات دستگاه گوارش، لاشه، وزن اندام های ایمنی، فراسنجه های خونی و کیفیت گوشت اندازه گیری شد. خوراک مصرفی در دوره آغازین در بین تیمارها اختلاف معنی داری نداشت (05/0P>). اما در دوره رشد و کل دوره خوراک مصرفی تیمار آنتی بیوتیک بالاتر از سایر تیمارها بود (01/0>P). در دوره پایانی، تیمارهای حاوی ترکیب روغن های اسانسی و آنتی بیوتیک به طور معنی داری خوراک مصرفی بیشتری نسبت به شاهد داشتند (01/0>P). در دوره آغازین افزایش وزن تیمار حاوی ترکیب روغن های اسانسی و پروبیوتیک مشابه و نسبت به تیمار شاهد بطور معنی داری بالاتر بود. در دوره رشد، تیمار آنتی بیوتیک به طور معنی داری موجب بهبود افزایش وزن بدن نسبت به تیمار شاهد شد (01/0>P). در دوره پایانی، تیمار شاهد به طور معنی داری افزایش وزن بدن کمتری نسبت به سایر تیمار داشت (01/0>P). شاخص تولید در تیمار حاوی آنتی بیوتیک به طور معنی داری نسبت به سایر تیمارها بالاتر بود (01/0>P). ضریب تبدیل خوراک در دوره آغازین در تیمار حاوی ترکیب روغن های اسانسی نسبت به تیمار حاوی پروبیوتیک میل به کاهش داشت (06/0=P). ضریب تبدیل خوراک در دوره رشد و پایانی تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت (05/0P>). همچنین در کل دوره، ضریب تبدیل غذایی در تیمار شاهد به صورت معنی داری بالاتر از سایر تیمارها بود (05/0>P). تیمارهای حاوی پروبیوتیک و آنتی بیوتی