عباس فرح آور

این مقاله به بررسی اثر افزودن سطوح مختلف سلنیوم معدنی به جیره پایه بر متابولیسم هورمون های تیروئیدی و فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز در بزهای نر پرداخته است. در این آزمایش از 18 رأس بز نر 5-4 ماهه با میانگین وزنی02/5 ±52/22 کیلوگرم در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تیمار و شش تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- جیره پایه بدون مکمل سلنیوم (شاهد)، 2- جیره پایه + 15/0 میلی گرم سلنیوم به شکل سلنیت سدیم در هر کیلوگرم ماده خشک خوراک ، 3- جیره پایه + 3/0 میلی گرم سلنیوم در هر کیلوگرم ماده خشک خوراک بود. روزانه مکمل سلنیوم با مقداری کنسانتره مخلوط و در اختیار حیوان قرار داده می شد. در روز های 30 و 60 آزمایش قبل از نوبت غذایی صبح خون سیاهرگی از طریق ورید وداج جمع آوری و سرم آن جدا و تا زمان اندازه گیری هورمون ها در فریز منفی 80 درجه سانتی گراد نگهداری شد. غلظت سرمی تری یدوتیرونین (T3) و تترایدوتیرونین(T4) به روش الایزا اندازه گیری شد. بر اساس نتایج این آزمایش غلظت سرمی T4 ، T3 و نسبت T4 به T3 ( T4/T3 ) در گروه های دریافت کننده مکمل سلنیوم نسبت گروه کنترل به طور معنی داری متفاوت است. غلظتسرم بطوریکه تیمارهای دریافت کننده مکمل سلنیوم نسبت به تیمار شاهد، غلظت بالاتری از لحاظ T3 و غلظت کمتری از لحاظ T4 داشتند و نسبت T4 به T3 نیز در مقایسه با تیمار شاهد کمتر بود (05/0P<). در این پژوهش سطوح مختلف سلنیوم تاثیر معنی داری بر غلظت هورمون های تیروئیدی و نسبت آنها نداشت (05/0P>). به طور کلی نتایج این پژوهش نشان داد افزودن مکمل معدنی سلنیوم به جیره پایه بز های نژاد مرخز متابولیسم هورمونهای تیروئیدی و فعالیت آنزیم گلوتاتیوم پراکسیداز را بهبود داد اما 50% افزایش مصرف مکمل، تاثیری بر فراسنجه ها نداشت.