تغذیه گیاهی یکی از روش های عملی مقابله با سرما است که ضمن بهبود ذخایر کربوهیدراتی و نیتروژنی جوانه ها، می تواند ظرفیت تحمل به سرما در تاک ها را بهبود بخشد. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی اثر محلول پاشی آخر فصل اوره (غلظت های 0، 1 و 2 درصد) و سولفات پتاسیم (غلظت های 0، 5/1 و 3 درصد) بر تحمل به سرما، مقادیر کربوهیدرات و پروتئین های محلول، پرولین و محتوای آب جوانه تاک های رقم بیدانه سفید انجام گرفت. بدین منظور در اواخر تابستان سال 1391، محلول پاشی اوره طی دو مرحله بعد از برداشت و سولفات پتاسیم طی دو مرحله قبل و دو مرحله بعد از برداشت محصول روی تاک های 14 ساله واقع در ایستگاه تحقیقات انگور ملایر به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی انجام شد. پس از اعمال سرمای مصنوعی در آبان، دی و اردیبهشت ماه، تحمل به سرمای جوانه ها با روش نشت یونی اندازه گیری شد. اثر تغذیه این عناصر غذایی بر تحمل به سرمای تاک ها معنی دار شد. بالاترین تحمل به سرما (Cº 63/25- =LT50) و کمترین تحمل (Cº 50/19- =LT50) در دی ماه به ترتیب با تیمار سولفات پتاسیم 3% به تنهایی و یا در ترکیب با سطوح اوره و تیمار اوره 2% بدون کاربرد سولفات پتاسیم مشاهده شد. همچنین سولفات پتاسیم به تنهایی یا در ترکیب با غلظت های اوره منجر به افزایش حداکثری غلظت کربوهیدرات ها و پروتئین های محلول و پرولین شد. کمینه و بیشینه محتوای آب جوانه ها نیز به ترتیب در تاک های تیمار شده با سولفات پتاسیم (به ویژه غلظت 3%) و اوره به تنهایی مشاهده شد. اثرات ترکیبی این دو عنصر به ویژه در دی ماه، ضمن افزایش غلظت تنظیم کننده های اسمزی و کاهش محتوای آب جوانه باعث افزایش پایداری غشاء و کاهش نشت یونی شده و در نهایت منجر به افزایش تحمل جوانه های تاک در برابر یخ زدگی گردید. این نتایج نشان می دهد که تغذیه توام پتاسیم و نیتروژن می تواند علاوه بر کاهش خسارت سرما در تاکستان ها، با بهبود ذخایر کربوهیدراتی و نیتروژنی جوانه ها احتمالاً به تکامل بهتر آن ها کمک کند.
