احمد ارشادی

تنش خشکی به‌‌عنوان یکی از مهمترین فاکتور‌های محدود‌کننده رشد و متابولیسم در انگور، شناخته می‌شود. این پژوهش به‌منظور بررسی اثر بیوچار بر کاهش آثار تنش خشکی در انگور رقم بیدانه سفید، در قالب آزمایشی گلدانی اجرا شد. نهال‌های یکساله ریشه‌دار انگور بیدانه سفید در گلدان 10 لیتری حاوی خاک زراعی مخلوط با بیوچار با نسبت‌های وزنی صفر (شاهد)، 25/1، 5/2 و 5 درصد کشت شده و به مدت سه ماه تحت تاثیر تیمارهای رطوبتی 80% (شاهد) و 40% (تنش خشکی) آب قابل دسترس خاک قرار گرفت. تنش خشکی باعث کاهش فتوسنتز، محتوای نسبی آب، کلروفیل و افزایش نشت یونی در برگ‌ها شد. بیشترین نرخ فتوسنتز تعرق، CO2زیر روزنه‌ با تیمار بیوچار 5/2% وزنی مشاهده شد. بوته‌های کشت‌شده در بستر حاوی 5/2% بیوچار کمترین درصد نشت یونی و بیشترین محتوای نسبی آب را در تنش خشکی نشان دادند. کاربرد بیوچار 5/2% و 5% وزنی باعث افزایش غلظت کلروفیل a، b و کل در شرایط تنش خشکی شد. همچنین بیشترین محتوای نسبی آب در شرایط تنش خشکی با کاربرد بیوچار 5/2% و 25/%1 وزنی مشاهده شد. نتایج این پژوهش نشان داد اصلاح خاک با بیوچار می‌تواند با حفظ رطوبت خاک و تاثیر مثبت بر ویژگی‌های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی موجب افزایش تحمل به تنش خشکی در انگور بیدانه سفید شود.