احمد ارشادی

در پژوهش حاضر تأثیر کاربرد محلول پاشی پتاسیم در شرایط تنش خشکی روی برخی ویژگی های کمی و کیفی هلو رقم آلبرتا در قالب آزمایش فاکتوریل با طرح پایه کاملاً تصادفی موردبررسی قرار گرفت. فاکتورهای آزمایشی شامل: 1- آبیاری در سه سطح، تأمین رطوبت خاک 100، 85، 70 درصد آب قابل دسترس خاک و فاکتور دوم: 2- تغذیه برگی سولفات پتاسیم با غلظت های، صفر ، 10 در هزار و 20 در هزار بود. این طرح شامل 9 تیمار و سه تکرار بود و هر واحد آزمایشی شامل 2 درخت هلو بود که درمجموع 54 درخت هلو موردبررسی قرار گرفت. تیمار خشکی از اواخر اردیبهشت ماه آغاز شد و به مدت سه ماه اعمال شد. محلول پاشی تیمارهای مختلف سولفات پتاسیم از اواخر خردادماه شروع شده و بافاصله هرماه یک بار و مجموعاً سه بار محلول پاشی صورت گرفت. کاربرد تنش خشکی و محلول پاشی پتاسیم اثر معنی داری بر ویژگی های کیفی میوه و برخی ویژگی های بیوشیمیایی میوه داشت و 3 باعث افزایش قند و کاهش اسیدیته قابل تیتراسیون در تیمارهای تنش رطوبتی 30 درصد و 15 درصد با کاربرد پتاسیم 1 درصد و 2 درصد بود. محلول پاشی پتاسیم با غلظت 2 درصد و تنش خشکی در سطح 30 درصد باعث افزایش معنی دار شاخص طعم نسبت به شاهد شد. محلول پاشی پتاسیم با غلظت 2 درصد بدون اختلاف معنی داری با پتاسیم با غلظت 1 درصد میزان اسیدیته هلو را کاهش داد همچنین تنش خشکی در دو سطح 15 درصد و 30 درصد باعث کاهش معنی داری اسیدیته هلو نسبت به شرایط عدم تنش شد. هر دو غلظت پتاسیم در تنش خشکی 30 درصد باعث افزایش فنل کل میوه شدند. محلول پاشی پتاسیم با غلظت 2 درصد میزان فلاونوئید میوه را نسبت به شاهد افزایش داد اما محلول پاشی پتاسیم تحت تنش خشکی بر صفاتی نظیر طول، قطر، نسبت طول به قطر، وزن تر میوه، وزن گوشت میوه، ظرفیت آنتی اکسیدانی و سفتی بافت میوه تأثیری نداشت. محلول پاشی پتاسیم در هر دو غلظت تحت خشکی 15 درصد و 30 درصد میزان کربوهیدرات ، کاروتنوئید و پرولین را در برگ نسبت تیمار شاهد افزایش دادند. بیشترین میزان پروتئین های محلول در تنش خشکی 30 درصد و محلول پاشی پتاسیم با غلظت 2 درصد مشاهده شد درمجموع تنش خشکی و پتاسیم تا حدودی میزان پروتئین های محلول در برگ را افزایش داد و توانست با بهبود سیستم آنتی اکسیدانی و افزایش برخی آنزیم های آنتی اکسیدانی نظیر کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز خسارات وارده به گیاه را کاهش دهد ب