این پژوهش به منظور بررسی اثر ریبوفلاوین و اسید فولیک بر عملکرد، رشد و کیفیت میوه ی توت فرنگی رقم پاروس در قالب طرح کاملاً تصادفی با هفت تیمار شامل شاهد (آب مقطر)، ریبوفلاوین با غلظت های 50، 100 و 200 میلی گرم در لیتر و اسید فولیک با غلظت های 50، 100 و 200 میلی گرم در لیتر و در سه تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که محلول پاشی غلظت های مختلف اسید فولیک و ریبوفلاوین به ویژه با غلظت های 100 و 200 میلی گرم در لیتر باعث بهبود ویژگی های رشدی توت فرنگی ازجمله سطح برگ، قطر طوقه، طول دمبرگ، طول ریشه، وزن تر و خشک اندام هوایی، ریشه و کل بوته نسبت به شاهد شدند. تیمارهای ویتامین بدون اختلاف معنی دار باهم باعث افزایش کلروفیلa، کلروفیلb، کلروفیل کل و کاروتنوئید در مقایسه با محلولپاشی آب مقطر شدند. کاربرد ویتامین ها موجب افزایش غلظت فنل کل، فلاونوئید کل، پروتئین های محلول و ظرفیت آنتی اکسیدانی در برگ بوته های توت فرنگی شد. تیمارهای ویتامین تاثیر مثبتی بر اندازه، وزن و شکل میوه نداشت ولی بدون اختلاف معنی داری با هم باعث افزایش سفتی میوه شدند. محلول پاشی غلظت های مختلف ویتامین بر شاخص های کیفی میوه شامل مواد جامد محلول، اسید قابل تیتراسیون، شاخص طعم، ویتامین ث و ماده خشک تاثیر معنی دار داشتند، ریبوفلاوین 200 میلی گرم در لیتر بیشترین تاثیر را در افزایش مواد جامد محلول و شاخص طعم و کاهش اسیدیته داشت. اسید فولیک 200 میلی گرم در لیتر و غلظت های مختلف ریبوفلاوین باعث افزایش ویتامین ث میوه نسبت به تیمار شاهد شدند. غلظت های 100 و 200 میلی گرم در لیتر اسید فولیک تاثیر بیشتری بر افزایش محتوای فنل کل و فلاونوئید میوه داشتند در حالیکه همه غلظت های اسید فولیک و ریبوفلاوین باعث کاهش غلظت تانن و افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی و پروتئین های محلول در میوه های توت فرنگی شدند. اسید فولیک با غلظت 100 میلی گرم در لیتر و سطوح مختلف ریبوفلاوین تاثیر مثبتی بر افزایش آنتوسیانین میوه داشتند. نتایج این پژوهش نشان داد که کاربرد برگی اسیدفولیک و ریبوفلاوین به ویژه با غلظت های 100 و 200 میلی گرم در لیتر روی بوته های توت فرنگی می تواند رشد بوته و کیفیت میوه توت فرنگی رقم پاروس را بهبود بخشد.
