در این تحقیق نیاز سرمایی و گرمایی شش رقم انجیر تجاری شامل متی، سن پدرو، پیوس کازرون، سبز، شاه انجیر و سیاه در قالب طرح کاملاً تصادفی با 7 تیمار سرمادهی (0، 50، 100، 200، 300، 400 و 500 ساعت) و در سه تکرار بررسی شد. بدین منظور از هر رقم 30 شاخه یکساله در اواخر مهرماه 1398، همزمان با شروع خزان و قبل از تجمع سرمای موثر جمع آوری و تحت تیمارهای سرمایی مختلف قرار گرفتند. پس از پایان هر تیمار سرمایی، قلمه ها در شرایط نور مداوم و محدوده دمایی بین 23 تا 26 درجه سلسیوس قرار داده شدند. معیار شکفتن جوانه ها رسیدن به حالت نوک سبز بود که سه بار درهفته بررسی شد. نتایج نشان داد که تمام ارقام به جز رقم متی در تیمار عدم سرمادهی (شاهد) به مرحله شکوفایی اولین جوانه رسیدند، در این رقم اولین شکوفایی جوانه ها در تیمار 50 ساعت سرمادهی دیده شد. افزایش دوره سرمادهی به ویژه تا 300 ساعت منجر به کاهش تعداد روز تا آغاز شکوفایی، شکوفایی 20، 50 و 80 درصد جوانه های انجیر شد. با افزایش دوره سرمادهی، یکنواختی شکوفایی جوانه ها افزایش یافت، بیشترین یکنواختی جوانه زنی در ارقام سیاه و شاه انجیر با 500 ساعت سرمادهی و در پیوس پس از 400 ساعت سرمادهی مشاهده شد. با افزایش ساعات سرمادهی، نیاز گرمایی کاهش پیدا کرد. که در این مورد ارقام عکس العمل مشابه با هم نداشتند. با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق، ارقام پیوس، سیاه، شاه انجیر، انجیر سبز، سان پدرو و متی به ترتیب نیاز سرمایی کم تری داشتند. ارقام پیوس و انجیر سیاه که دارای نیاز سرمایی کم تری هستند به عنوان مناسب ترین ارقام برای کشت در مناطق با زمستان ملایم توصیه می شوند و رقم متی مناسب مناطق با زمستان های طولانی تر است. انجیر سبز و شاه انجیر به عنوان دو رقم مهم انجیر در ایران، جز ارقام با نیاز سرمایی حدواسط می باشند.
