این پژوهش به منظور بررسی اثر محلول پاشی نیترات پتاسیم بر رشد و برخی ویژگی های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی انگور رقم بیدانه سفید تحت تنش خشکی با استفاده از یک طرح کاملا" تصادفی با پنج تیمار و سه تکرار انجام شد. تیمارها شامل تنش (80 درصد آب قابل دسترس خاک) و تنش خشکی (40 درصد آب قابل دسترس خاک) به اضافه محلول پاشی با آب مقطر و یا سطوح 5/0، 1 و 2 درصد نیترات پتاسیم بود. تنش خشکی موجب کاهش محتوای نسبی آب، غلظت پروتئین های محلول، غلظت کلروفیل a، b، کلرفیل کل، رشد اندام هوایی و ریشه نهال های انگور گردید. و باعث افزایش غلظت مالون دی آلدئید ،درصد نشت یونی، پراکسید هیدروژن، غلظت کربوهیدرات های محلول، پرولین، فنل کل، فلاونوئید، ظرفیت آنتی اکسیدانی و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی در برگ های انگور گردید. تحت تنش خشکی کاربرد نیترات پتاسیم به ویژه غلظت 1 درصد باعث کاهش غلظت مالون دی آلدئید، نشت یونی و پراکسید هیدروژن شد. هم چنین این تیمار در گیاهان تحت تنش بیشترین تأثیر را در حفظ محتوی نسبی آب، غلظت کلروفیل a، b، کلرفیل کل، رشد نهال ها و افزایش غلظت آنزیم های آنتی اکسیدانی داشت. محلول پاشی نیترات پتاسیم سبب افزایش کربوهیدرات های محلول، فنل کل، فلاونوئید و کاهش محتوای پرولین گردید. که تیمار 2 درصد سهم بیشتری در افزایش کربوهیدارت محلول، فنل کل، فلاونوئید و کاهش پرولین داشت. افزایش در غلظت پروتئین های محلول و کارتنوئید در اثر محلول پاشی با نیترات پتاسیم به ویژه در غلظت 5/0 درصد مشاهده شد نتایج این پژوهش نشان داد که تغذیه برگی پتاسیم به ویژه با غلظت 1 درصد، ضمن افزایش میزان تنظیم کننده های اسمزی و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان باعث استحکام بیشتر دیواره سلولی، کاهش پراکسیداسیون چربی های غشاء و نشت یونی بافت ها در شرایط کم آبی شده و به افزایش محتوای آب و رشد گیاهان تحت تنش کمک کرد.
