احمد ارشادی

در پژوهش حاضر تأثیر اسید آسکوربیک و تیامین روی رشد، عملکرد و کیفیت میوه ی توت فرنگی رقم پاروس در قالب یک طرح کاملاً تصادفی در گلخانه و به صورت گلدانی مورد بررسی قرار گرفت. تیمارها شامل اسید آسکوربیک در سه غلظت 100، 200، 400 میلی گرم در لیتر و تیامین در سه غلظت 50، 100، 200 میلی گرم در لیتر همراه با تیمار شاهد (آب مقطر) بود. محلولپاشی بوته ها از شروع گلدهی یعنی از تاریخ 23 بهمن تا 17 اردیبهشت آغاز شد و هر 15 روز به مدت 3 ماه در 7 مرحله تکرار شد. کاربرد قبل از برداشت اسید آسکوربیک و تیامین اثر مثبتی بر صفات رویشی مانند سطح برگ، وزن تر کل بوته، وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه داشت، تأثیر تیامین بر افزایش رشد بیش از اسید آسکوربیک بود. اسید آسکوربیک 400 میلی گرم در لیتر و تیامین 200 میلی گرم بیش ترین تأثیر مثبت را بر غلظت رنگیزه های فتوسنتزی داشت،کمترین غلظت کلروفیلa، کلروفیل b، کلروفیل کل و مربوط به تیمار شاهد بود. کاربرد ویتامین ها به ویژه اسید آسکوربیک با غلظت 400 میلی گرم در لیتر و تیامین 200 میلی گرم در لیتر باعث افزایش غلظت فنل کل، فلاونوئید، کربوهیدرات های محلول، پروتئین های محلول و ظرفیت آنتی اکسیدانی در برگ توت فرنگی شد، این تغییرات بیوشیمیایی می تواند به افزایش تحمل گیاه در برابر تنش های محیطی احتمالی منجر شود. اندازه و وزن میوه تحت تأثیر اسید آسکوربیک 400 میلی گرم در لیتر و تیامین 200 میلی گرم درلیتر افزایش یافت. میوه های تیمارشده به ویژه با اسید آسکوربیک 400 میلی گرم در لیتر و تیامین 200 میلی گرم در لیتر بالاترین درصد ماده خشک، مواد جامد محلول و شاخص طعم را داشتند. محلولپاشی ویتامین ها بدون تفاوت معنی داری با هم باعث کاهش اسیدیته ی قابل تیتراسیون نسبت به تیمار شاهد شدند، به نظر می رسد که کاربرد قبل برداشت ویتامین ها باعث تسریع در رسیدن میوه می شود. کاربرد ویتامین ها باعث افزایش فنل کل، فلاونوئید، ویتامین ث، آنتوسیانین، ظرفیت آنتی اکسیدانی و کاهش تانن میوه گردید، اسید آسکوربیک با غلظت 400 میلی گرم در لیتر بیش ترین تأثیر را بر فنل کل و فلاونوئید میوه داشت. از طرفی تیمارهای 200 میلی گرم در لیتر اسید آسکوربیک و تیامین باعث بیش ترین افزایش آنتوسیانین میوه شدند، کمترین مقادیرمربوط به تیمار شاهد بود. محلولپاشی ویتامین ها بدون اختلاف معنی داری با هم ظرفیت آنتی اکسیدا