در این پژوهش اثر رژیم های مختلف آبیاری روی برخی صفات کیفی کشمش و شیره انگور رقم بیدانه سفید در ایستگاه تحقیقات انگور شهرستان ملایر، استان همدان و در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار بررسی شد. تیمار های آبیاری شامل 700، 1400 ، 4200، 2800 متر مکعب در هکتار بود. شیوه تربیت بوته ها به صورت خزنده و آبیاری با روش قطرهای انجام شد و هر بوته در هر بار آبیاری حدود 120 لیتر آب دریافت میکرد. نتایج نشان داد افزایش حجم آبیاری باعث کاهش مواد جامد محلول و افزایش اسیدیته قابل تیتراسیون در کشمش و شیره شد. اثر منفی افزایش آبیاری بر شاخص طعم در کشمش بیشتر از شیره بود. کشمش و شیره حاصل از بوته هایی که آب کمتری دریافت کرده بودند، غلظتهای بالاتری از فنل کل و فلاونوئید داشته و از ظرفیت آنتی اکسیدانی و درصد ماده خشک بیشتری برخوردار بودند. به نظر میرسد که کاهش کنترلشده آبیاری اثر قابل توجهی در بهبود شاخص های کیفی کشمش و شیره دارد.
