احمد ارشادی

هدف از این پژوهش افزایش راندمان باززایی در برخی رقم های انگور تجاری بود. به این منظور از کالوس جنین زای حاصل از بساک نابالغ شش رقم انگور شامل بیدانه سفید، بیدانه قرمز، فخری، عسکری، یاقوتی و تامسون سیدلس استفاده شد. کالوس جنین زا در محیط کشت MS بدون هورمون کشت شد و بالاترین تعداد جنین سوماتیکی در رقم بیدانه سفید مشاهده شد. سپس جنین های سوماتیکی در محیط کشت MS تحت دو ترکیب هورمونی 5/0 میکرومولار بنزیل آمینو پورین (BAP) و 1/0 میکرومولار نفتالین استیک اسید (NAA) + 5/2 میکرومولار بنزیل آمینو پورین (BAP) برای جوانه زنی قرار گرفتند. در طول جوانه زنی در هر دو محیط کشت، گیاهان با رشد غیرطبیعی رأس شاخه و ریشه مشاهده شدند؛ همچنین در محیط کشت حاوی 1/0 میکرومولار NAA و 5/2 میکرومولار BAP گیاهان با ریشه طویل و رأس شاخه غیرطبیعی مشاهده شد. درصد جنین های طبیعی در دو محیط جوانه زنی وابسته به نوع رقم بود، به طوری که درصد جوانه زنی طبیعی در رقم عسکری تفاوت معنی داری در دو محیط کشت نداشت، ولی در سایر رقم ها این درصد در محیط کشت حاوی 5/0 میکرومولار BAP بالاتر بود. بعد از چهار هفته گیاهان به دو محیط کشت باززایی MS و WPM که هر دو حاوی 5/0 میکرومولار BAP بودند، انتقال یافتند. درصد باززایی روی محیط WPM (87/76 درصد) نسبت به محیط MS (27/59 درصد) بالاتر بود. در بین رقم های مورد بررسی، بالاترین درصد باززایی در رقم های عسکری (4/94 درصد)، بیدانه سفید (85/83 درصد) و تامسون سیدلس (66/80 درصد) به­دست آمد.