به منظور ارزیابی تحمل به خشکی برخی پایه های هیبرید سیب، آزمایشی گلدانی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 11 ژنوتیپ حاصل از برنامه اصلاح پایه های سیب شامل AR1 تا AR11 بههمراه پایه MM111 به عنوان شاهد متحمل در دو تیمار آبیاری 40 و 80 درصد ظرفیت زراعی اجرا شد. در این پژوهش فاکتورهای فیزیولوژیکی شامل: فتوسنتز، هدایت روزنه ای، تعرق،CO2 زیرروزنه، کارایی مصرف آب، هدایت مزوفیلی، محتوی نسبی آب برگ، دمای سطح برگ و دمای بخش درونی تاج اندازه گیری شد. به طورکلی ژنوتیپ پایه های موردمطالعه به لحاظ خصوصیات فیزیولوژیکی تفاوت معنی داری در سطح 1% از خود نشان دادند. تحت تأثیر تنش خشکی، پارامترهای فیزیولوژیکی کاهش یافت و میزان کاهش آن در ژنوتیپ پایه های مختلف متفاوت بود. اگرچه ژنوتیپ پایه های AR3، AR4، AR5 و AR7در شرایط آبیاری بدون تنش، دارای بیشترین تبادلات روزنه ای و فتوسنتز بودند؛ ولی کمترین کاهش در تبادلات روزنهای و فتوسنتز تحت تنش خشکی در ژنوتیپ پایه های AR1، AR4، AR8 و AR11 و بیشترین عکسالعمل منفی به تنش در ژنوتیپ پایه های AR3، AR6، AR7 و AR9 مشاهده شد که به عنوان دو گروه ژنوتیپ های متحمل و حساس به تنش خشکی، می توانند در بررسیهای بعدی موردتوجه قرار گیرند. محتوی نسبی آب برگ در ژنوتیپ های متحمل به تنش خشکی، علیرغم داشتن تعرق بیشتر، بهمیزان کمتری کاهش یافت و همین امر میزان آماس برگ ها و شاخصهای فتوسنتزی آن ها را بهبود داد. احتمالاً این ژنوتیپ ها با سیستم ریشه ای ویژه، توانایی جذب بیشتر آب از خاک را داشته و یا با تجمع اسمولیتهای درون سلولی، قدرت جذب و نگهداری آب بیشتری دارند.
