این پژوهش با هدف بررسی اثر تغذیه کلرید پتاسیم و کلرید کلسیم روی مقاومت به سرمای انگور رقم بیدانه سفید با استفاده از یک طرح کاملاً تصادفی و در سه تکرار انجام شد. تیمارها شامل محلول پاشی کلرید کلسیم (50 و 100 میلی مولار)، کلرید پتاسیم (50 و 100 میلی مولار) و آب مقطر(شاهد) بودند. محلول پاشی در تابستان سال 1395 و در سه مرحله (تیر، مرداد و شهریور) روی بوته های یکساله انگور رقم بیدانه سفید تا مرحله آب چک انجام شد. ارزیابی مقاومت به سرما و خواص بیوشیمیایی جوانه های انگور طی سه مرحله در آبان، بهمن و اردیهشت انجام گرفت. محلول پاشی کلرید پتاسیم اثر بیشتری بر افزایش غلظت تنظیم کننده های اسمزی جوانه مانند کربوهیدرات های محلول، محتوای پرولین و غلظت پروتئین های محلول در مقایسه با کلرید کلسیم داشت و بهترین غلظت 100 میلی مولار کلرید پتاسیم بود. بالاترین میزان فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان پس از محلول پاشی با کلرید پتاسیم 100 میلی مولار و به دنبال آن کلرید کلسیم 100 میلی مولار مشاهده شد. تغذیه بوته ها منجر به کاهش محتوی آب جوانه در اردیبهشت شد ولی در آبان و بهمن اثر نداشت. بالاترین مقاومت به سرما با تغذیه کلرید پتاسیم 100 میلی مولار ایجاد شد و کلرید پتاسیم 50 میلی مولار و کلرید کلسیم 100 میلی مولار بدون اختلاف معنی دار با هم در مرتبه بعدی قرار داشتند. به نظر می رسد که تغذیه بوته های انگور با کلرید پتاسیم و کلرید کلسیم از طریق افزایش غلظت تنظیم کننده های اسمزی و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان باعث حفظ پایداری غشاء سلولی و کاهش در نشت یونی جوانه ها و افزایش مقاومت به سرما آنها شده است.
