این پژوهش به منظور بررسی اثر محلول پاشی گلایسین بتائین و ملاتونین بر برخی از ویژگی های مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی و همچنین فعالیت برخی آنزیم های آنتی اکسیدانی در بوته توت فرنگی رقم پاروس تحت تنش خشکی صورت گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل با دو فاکتور در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. فاکتور تیمار مواد شیمیایی در سه سطح شامل شاهد (آب مقطر)، گلایسین بتائین با غلظت 2 میلی مولار و ملاتونین با غلظت 20 میکرومولار و فاکتور خشکی در چهار سطح شامل 80 درصد آب قابل دسترس، 60 درصد آب قابل دسترس، 40 درصد آب قابل دسترس و 20 درصد آب قابل دسترس بود. نتایج نشان داد که تنش خشکی سبب کاهش در ویژگی های رشدی، محتوای نسبی آب و کربوهیدرات های محلول و سبب افزایش نشت یونی، میزان کلروفیل کل، a،b ، کارتنوئید، پروتئین ، پرولین، عناصر پتاسیم و فسفر و فعالیت های آنزیم های آنتی اکسیدانی شد. محلول پاشی گلایسین بتائین و ملاتونین سبب افزایش غلظت کلروفیل های a، b، کلروفیل کل، کارتنوئید و کربوهیدرات محلول و کاهش پروتئین کل و پرولین و عنصر پتاسیم شدند اما تاثیر معنی داری بر محتوای نسبی آب و نشت یونی در شرایط تنش خشکی نداشتند. بیشترین غلظت کربوهیدرات کل، کلروفیل کل و کلروفیل a در تیمار 20 درصد آب قابل دسترس همراه با کاربرد ملاتونین به ترتیب با میانگین81/25، 83/1 و 45/1 میلی گرم بر گرم وزن تر بدست آمد. کاربرد ملاتونین سبب افزایش بیشتر غلظت کلروفیل، کارتنوئید و کربوهیدرات محلول در مقایسه با گلایسین بتائین شد. همچنین اثر معنی داری برافزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی توسط محلولپاشی این دو ماده مشاهده شد به طوریکه با محلول پاشی گلایسین بتائین یا ملاتونین میزان فعالیت آنزیم کاتالاز دو برابر افزایش یافت. نتایج این پژوهش نشان داد که محلولپاشی برگی گلایسین بتائین و ملاتونین ضمن افزایش میزان تنظیم کننده های اسمزی و افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی سبب افزایش تحمل گیاه توت فرنگی در برابر خسارت های ناشی از تنش خشکی شد.
