به منظور تعیین اثر تغذیه ( عدم کود دهی، تغذیه با کود حیوانی، تغذیه کود حیوانی +شیمیایی) و آبیاری (دو یا شش دوره آبیاری) بر مقاومت به سرمای انگور رقم بیدانه سفید، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام پذیرفت. در تاک هایی که تغذیه نشده بودند، افزایش دوره های آبیاری از دو به شش مرحله باعث کاهش شدید مقاومت به سرمای جوانه ها در آبان و بهمن شد. تغذیه اثر مثبتی بر افزایش مقاومت به سرمای جوانه ها داشت که این تاثیر مثبت در تاک های با شش دوره آبیاری بیشتر بود. محتوی آب جوانه در بوته های با شش مرحله آبیاری بیش از تاک های با دو دوره آبیاری بود. اثر تغذیه بر کاهش محتوی آب جوانه ها در تاک های با شش دوره آبیاری طی بهمن و اردیبهشت بیش از تاک های با دو دوره آبیاری بود. تغذیه باعث افزایش غلظت کربوهیدرات های محلول جوانه شد که این اثرات مثبت در بوته های با شش دوره آبیاری به مراتب بیشتر بود. یک همبستگی مثبت و معنی دار بین غلظت کربوهیدرات های محلول جوانه با مقاومت به سرما و همبستگی منفی و معنی دار بین محتوی آب جوانه و مقاومت به سرمای آنها وجود داشت. بالاترین غلظت کربوهیدرات های محلول و مقاومت به سرما در تاک های با شش دوره آبیاری و تغذیه توام با کود حیوانی و شیمیایی مشاهده شد. نتایج این تحقیق نشان داد که مدیریت آبیاری و تغذیه نقش اساسی در مقاومت به سرمای انگور دارد.
