احمد ارشادی

این پژوهش به منظور تعیین اثر تغذیه و آبیاری بر نیاز سرمایی و گرمایی و مقاومت به سرمای انگور رقم بی دانه سفید، به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد. فاکتور اول آبیاری در دو سطح، دو دوره آبیاری (معادل 1550 متر مکعب) و شش دوره آبیاری (معادل 4650 متر مکعب) طی فصل رشد بود و فاکتور دوم تغذیه در سه سطح 1- عدم کود دهی، 2- تغذیه با کود حیوانی به میزان 5 کیلوگرم به ازاء هر بوته و 3- تغذیه با کود حیوانی به میزان 5 کیلوگرم همراه با تغذیه تکمیلی با کود-های حاوی نیتروژن 100 گرم، پتاس 150 گرم و فسفر 70 گرم به ازاء هر بوته بود که به ترتیب با استفاده از کودهای اوره، سولفات پتاسیم و سوپرفسفات تریپل تأمین گردید. تغذیه باعث افزایش درصد شکوفایی نهایی جوانه ها شد و حداکثر جوانه-زنی در هر دو رژیم آبی پس از تغذیه با کود حیوانی+ شیمیایی مشاهده شد. افزایش دوره آبیاری به افزایش نیاز سرمایی جوانه ها منجر شد و در تاک هایی سرما ندیده و یا با 100 و 200 ساعت سرمادهی، با افزایش دوره آبیاری از دو به شش مرحله درصد شکوفایی کل جوانه ها کاهش چشمگیری پیدا کرد. تاک هایی که فقط دو مرحله آبیاری شده بودند، بدون توجه به تیمارهای تغذیه ای نیاز گرمایی کمتری داشتند و سریع تر و یکنواخت تر از تاک هایی که شش دوره آبیاری شده بودند شکوفا شده و به مرحله باز شدن 50% جوانه ها رسیدند. به طورکلی اثر آبیاری بر درصد و سرعت شکوفایی جوانه ها و نیاز گرمایی آن ها بیش از تأثیر تغذیه بود. تغذیه باعث کاهش نیاز گرمایی و زمان لازم برای شکوفایی 50% جوانه ها در تاک هایی با شش مرحله آبیاری و افزایش این شاخص ها در تاک هایی با دو دوره آبیاری شد. در تاک هایی که تغذیه نشده بودند، افزایش دوره های آبیاری از دو به شش مرحله باعث کاهش شدید مقاومت به سرمای جوانه ها در آبان و بهمن شد. تغذیه اثر مثبتی برافزایش مقاومت به سرمای جوانه ها به ویژه در تاک های با شش دوره آبیاری داشت. محتوی آب جوانه در بوته های با شش مرحله آبیاری بیش از تاک های با دو دوره آبیاری بود. اثر تغذیه بر کاهش محتوی آب جوانه ها در تاک های با شش دوره آبیاری طی بهمن و اردیبهشت بیش از تاک های با دو دوره آبیاری بود. تغذیه باعث افزایش غلظت کربوهیدرات های محلول، پروتئین های محلول و پرولین جوانه شد که این اثرات مثبت در بوته های با شش دوره آبیاری به مراتب بیش تر بود. یک همب