احمد ارشادی

در پژوهش حاضر اثر تغذیه برگی سولفات روی بر مقاومت به سرمای زمستانه بوته های انگور رقم بیدانه سفید مورد بررسی قرار گرفت. سولفات روی در دو غلظت 04/0 و 08/0 درصد در پنج نوبت، در طول فصل رشد روی بوته ها محلولپاشی شد و با بوته های تیمار شده با آب مقطر مقایسه گردید. پس از خزان طبیعی، شاخه هایی از آنها به صورت تصادفی در دو مرحله زمانی 5 دی و 5 اسفند ماه تهیه شدند. ابتدا محتوای کربوهیدرات، پرولین، آب نسبی و پروتئین آن ها اندازه گیری شد و پس از قرار دادن در تیمارهای دمایی 0، 3-، 6-، 9-، 12-، 15-، 18-، 21-، 24-، 27- و 30- درجه سانتی گراد به مدت سه ساعت، میزان خسارت یخ زدگی آن ها از طریق آزمون نشت الکترولیت و تترازولیوم جوانه و چوب شاخه بررسی شد. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت سولفات روی محتوای آب نسبی کاهش و محتوای کربوهیدرات، پرولین و پروتئین افزایش یافت. کمترین نشت الکترولیت و کمترین آسیب سرمایی برآورد شده از آزمون تترازولیوم در بوته های محلول پاشی شده با سولفات روی 08/0 درصد مشاهده شد. نتایج اندازه گیری محتوای کربوهیدرات، پرولین و پروتئین بافت جوانه و شاخه همبستگی مثبت و معنی داری با LT50 محاسبه شده براساس نشت الکترولیت و آزمون تترازولیوم را نشان داد. در کل می توان چنین نتیجه گیری کرد که محلول پاشی سولفات روی بوته انگور رقم بیدانه سفید با تاثیر بر محتوای آب نسبی، کربوهیدرات، پرولین و پروتئین پتانسیل افزایش مقاومت به سرمای زمستانه را دارد.