رشد گل آذین و تولید میوه در محیط درون شیشهای میتواند ابزار ارزشمندی در اختیار پژوهشگران برای بررسی دقیق مراحل مختلف فرایندهای فیزیولوژیکی مربوط به تکوین اندامهای زایشی و مراحل حساس در این دوره قرار دهد. در این پژوهش گلآذین در حال رشد از دو رقم انگور شامل، بیدانه سفید و روبی سیدلس از شاخههای جوان و در حال رشد طبیعی بهاره جدا شدند. برای کشت درون شیشهای گلآذینها از محیطکشت پایه MS با نصف غلظت استفاده شد. پس از کشت، رشد و نمو گلآذینها تا تشکیل میوه و سپس رسیدن حبهها ادامه داشت. آزمایش بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کامالً تصادفی با فاکتور رقم در دو سطح، جیبرلین در دو سطح )صفر و 99/5 میکروموالر(، بنزیل آمینوپورین در سه سطح )صفر، غلظتهای 2/5 و 4 میکروموالر( و هورمون ایندول بوتیریک اسید در سه سطح )صفر، غلظتهای 2/5 و 9/ 4 میکروموالر( با سه تکرار در هر تیمار انجام شد. نوع هورمون و غلظت آن در موفقیت رشد گل- آذینهای کشت شده مؤثر بود، بهطوریکه در تیمار ایندول بوتیریک اسید با غلظت 9/4 و بنزیل آمینوپورین با غلظت 4 میکروموالر و بدون حضور جیبرلین، گلآذین کشت شده رشد کرد و گلها باز شدند و نهایتاً تولید میوه کردند )محیطکشت 12 و 11 .)در اینجا نقش هورمون اکسین و سیتوکینین بهعنوان هورمونهای کلیدی در باز شدن و تولید میوه در انگور مشخص درحالیکه نقش جیبرلین ناچیز بود. در مقایسه بین ارقام، ریز نمونههای رقم بیدانه سفید نسبت به روبی سیدلس از لحاظ ماندگاری و طول دوره رشد، سازگاری بهتری را به شرایط درون شیشهای نشان دادند. در تیمار شاهد بدون هورمون گلهای روی گلآذین قهوهای و بعضاً شیشهای شده و از رشد باز ایستادند.
