اگرچه نام نورو زدرمتن های پارسی میانه ساسانی آمده است ، از چگونگی پیدایش و آیینهای آن در هیچیک از آنها سخنی به میان نیامده است. در اوستا هم مستقیما از آن سخنی نرفته است و در آثار پارسی باستان هم اشارتی بدان نشده است. تنها در چند متن پارسی میانه ساسانی ، یک متن مانوی به پارسی میانه و متنی دیگر به سغدی واژۀ نوروز آمده است. بهراستی همۀ آگاهی ما از نوروز و چگونگی آن از دورۀ اسلامی و نوشتههای نویسندگان مسلمان به پارسی و عربی است. و سپس دو متن پارسی M319 S. در این مقاله، نخست واژۀ نوروز در متن پارسی میانه مانوی 2 میانه ساسانی ماه فروردین روز خرداد و بندهشن که نگاهی اساطیری به چم خجستگی این روز دارند، و نیز متن عربی جاحظ در المحاسن و الاضدا دآنچه که دربارۀ این آیین میتوان بهدست آورد بررسی شدهاند. متنهای پارسی میانه ساسانی و مانوی، نویسهگردانی، آوانویسی و ترجمه شدهاند و متن عربی، پس از آوردن متن اصلی، ترجمه شده است
