نویسندگان و دانشمندان اسلامی از جمله ابن ندیم، بیرونی - شهرستانی و یعقوبی دانستههای ارزشمند خود را درباره مانی و دین او در نوشتههای خود آورده اند و این همه پیش از آن است که اروپاییان شناخت درستی از این دین فراموش شده داشته باشند. ابن ندیم چنان با درستی و گزارش گونه و ب یهیچ پیش داوری ای درباره این دین سخن گفته است که در جهان باستان بی سابقه است. هرچه که او گفته نیز پس از یافتن دست نوشتههای مانوی تأیید شد. از جمله در گفتار او درباره دین مانوی در الفهرست، نام کتابهای مانی نیز آمده است که یکی از آنها کوان (کتاب غولان) است. هنینگ ( 1943 ) نخستین کسی است که قطعههای تورفانی کوان را بازشناسی کرد. زوندرمان ( 1973 و 1984 ) چند قطعه دیگر را منتشر ساخت. وی ( 1994 ) چند قطعه سغدی و ویلکنس ( 2000 و 2016 ) قطعه های اویغوری را منتشر ساخت. مورانو 2009 و 2011 ) چند قطعه دیگر سغدی را منتشر کرد. ابن ندیم پس از نام بردن از ) کتاب غولان گویا درباره محتوایش نیز سخن گفته بود که متاسفانه در همه دست نوشتهها، این بخش از میان رفته است. در این جستار کوشش شده تا گفته های ابن ندیم و دیگر دانشمندان اسلامی با دست نوشتههای یافت شده از کوان سنجیده شود تا از این راه بتوان به شناختی کلی از محتوای کتاب غولان و ساختارش دست یافت.
