در نیمه نخست قرن چهارم هجری، مانویان خط دینی خویش را برای نوشتن آثارخود به زبان فارسی به کار بردند. این متن ها بخشی از دست نوشته هایی است که در تورفان یافت شده و هم اکنون در فرهنگستان علوم برلین- براندنبورگ نگهداری می-شود. به عبارت دیگر این متن ها را باید از جمله کهن ترین آثار زبان فارسی به شمار آوردکه در واقع به زبانی نوشته شده اند که آن را می توان فارسی نو آغازین خواند. هدف این مقاله معرفی و بررسی زبانی دست نوشته های فارسی نو آغازین است که شامل 15 متن دو برگی است. بدین صورت که نمونه هایی از متن های ذکر شده به صورت حرف نوشت، آوانوشت و ترجمه آمده است. شماره هایی که همراه متن هاست ، شماره های ثبت قطعه مربوطه در آکادمی علوم برلین است. نیز مهم ترین ویژگی های نگارشی، آوایی، وواژگانی آنها ذکر و با دوره های پیش و پس از آن سنجیده شده است. در پایان این نتیجه گیری مطرح شده است که زبان متنهای مورد نظر در برخی موارد به فارسی و در برخی موارد به فارسی میانه نزدیکتر است.
