مطالعات اخیر نشان داده اند، زبان ها و لهجههای ایران، فرهنگ و تمدن کهن این مرز و بوم را غنی کرده اند و گردآوری آن ها میتواند افزونبر پویایی زبان معیار، مقدمه ای ارزشمند باشد برای سایر پژوهشها که با زبان ارتباط تنگاتنگ دارند. زبان هر قوم آیینه ی تمام نمای فرهنگ، آداب و رسوم، اعتقادات، باورها، و پیشینه ی تاریخی آنها است و از میان رفتن آنها باعث از دست رفتن میراث فرهنگی جامعه است، لذا اهمیت و ارزش بررسی زبانی، بر غنای آن ها میافزاید. روستای دستگرد در قسمت جنوب شرقی استان اصفهان به مرکزیت حسن آباد قرار دارد. مردم این روستا به زبانی سخن میگویند که دنباله ی زبان فارسی میانه است. این گویش به دستگردی )یا ولایتی یا شهری( معروف است. گویش دستگردی جزو گویشهای مرکزی ایران به شمار میرود و دارای ویژگیهای منحصر به فرد زبان شناختی است. یکی از اهداف مقاله ی حاضر، بررسی حالت ارگتیو ناقص در افعال متعدی و لازم )در وجوه گذشته( و نیز جایگاه ضمایر واژه بستی فاعلی و مفعولی است. نگارندگان بر این باوراند که بررسی چنین گویشهایی برای تقویت زبان فارسی معیار مؤثر است.
