مطالعات اخیر نشان می دهد که زبان ها و لهجه های ایران فرهنگ و تمدن تاریخی و کهن این مرز و بوم را غنی کرده و گردآوری آنها می تواند علاوه بر پویایی زبان معیار مقدمه ای ارزشمند برای سایر پژوهش ها که با زبان ارتباط تنگاتنگ دارند بوجود آورد. روستای دستگرد در قسمت جنوب شرقی استان اصفهان و در فاصله 120 کیلومتری این استان قرار دارد. از لحاظ جغرافیایی در بخش جرقویه علیا واقع است. مردم این روستا به زبانی و گویشی سخن می گویند که جزو گویش های ایرانی دسته غربی و هم چنین گروه گویش های مرکزی ، در شاخه جنوب غربی آن است . از گویش دستگردی اطلاعات چندانی در دسترس نیست و آن به دلیل بکربودن و نیز نو بودن منطقه از لحاظ زبانشناختی است. و در واقع پیشینه این گویش آن چنان از جهت وجود کتاب یا نوشته و سند پربار نیست. از پرسش هایی که در این پژوهش مطرح می شود این گونه می توان نام برد. گویش دستگردی از دیدگاه زبان شناختی به فارسی میانه نزدیکتر است و هم چنین وام واژه هایی از دیگر گویش های ایرانی به این گویش راه یافته اند. هدف از نگارش این پژوهش، گردآوری واژه های کهن و نیز بررسی آنهاست که از طریق روش های توصیفی- تحلیلی و هم چنین گردآوری اطلاعات بصورت کتابخانه ای و میدانی بوده است. در پایان نتایجی که بدست آمده بیانگر آن است که گویش دستگردی یکی از شاخه های زنده زبان پهلوی ساسانی( فارسی میانه) است و هم چنین وام واژه هایی از زبان های دیگر چون، اوستایی، فارسی باستان، پهلوی اشکانی، سغدی و نیز برخی گویش های ایرانی را در خود دارد.
