در راهبردهای مرتبط با توسعه گیاهان دارویی، جهت بهره برداری صحیح از رویشگاههای های طبیعی و جلوگیری از فرسایش ذخائر ژنتیکی این نوع گیاهان در اثر برداشت بی رویه، امروزه بحث اهلی سازی، کشت و اصلاح گیاهان دارویی، اهمیت زیادی پیدا کرده است. اولین قدم در راه بهنژادی گیاهان دارویی، انتخاب توده های مناسب جهت کشت و پرورش میباشد. فرایند انتخاب در برخی گیاهان دارویی یک مسئله بغرنج بوده زیرا هدف از کشت گیاهان دارویی در بسیاری موارد، نوع و کیفیت ماده موثره است و این صفات فیتوشیمیایی از نظر ظاهری قابل تشخیص نیستند. در برخی موارد، مثلا در گیاهان اسانسدار، مقدار گیاه لازم جهت استخراج از روشهای متداول اسانس، آن قدر زیاد است که حتی کل پیکر گیاه انتخاب شونده نیز کفاف نمیدهد. این خود دشواری مهم فرایند انتخاب در برنامه های بهنژادی این نوع گیاهان میباشد. بنابراین در فرایند گزینش گیاهان برتر باید به انتخاب غیرمستقیم متوسل شویم. به عبارت دیگر به دنبال نشانگرهایی باشیم که با صفات فیتوشیمیایی پیوستگی داشته و ما را در این زمینه یاری کنند.
