علی عزیزی

آویشن گیاهی علفی، چندساله و متعلق به تیره نعناع می باشد. آویشن الوندی (Thymus elwendicus) یکی از گونه های مهم آویشن است. برخی ازخواص دارویی اسانس این گیاه عبارتند از نیرو دهنده، ضد تشنج، رفع بیماری های مختلف دستگاه تنفس، سرفه های مزمن و دردهای قاعدگی می باشد. معمولاً عمده ترین ترکیبات فنلی گونه های مختلف آویشن تیمول و کارواکرول می باشند که ضدعفونی کننده های قوی به شمار می آیند. به منظور بررسی تأثیر ارتفاع و زمان برداشت بر کمیت و کیفیت اسانس، و برخی خصوصیات فیتوشیمیایی و مورفولوژیکی آویشن الوندی مواد گیاهی از رویشگاه های طبیعی آن در استان همدان از ارتفاعات 1920، 2200، 2400 و 2600 متری در دو مرحله رشدی رویشی و گلدهی کامل جمع آوری گردیدند. اسانس نمونه ها به روش تقطیر با آب استخراج و توسط دستگاهGC و GC/MS مورد آنالیز قرار گرفت. عصاره به روش خیساندن به دست آمد و میزان فنل کل، فلاونوئید کل و ظرفیت آنتی اکسیدانی (DPPH) مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج تجزیه های آماری نشان داد که اثر ارتفاع و اثر متقابل ارتفاع و زمان برداشت بر درصد اسانس در سطح 1 درصد معنی دار بود و زمان برداشت تأثیر معنی داری بر درصد اسانس نداشت. طبق نتایج مقایسه میانگین بیشترین (76/1) و کمترین (02/1) درصد اسانس به ترتیب در ارتفاع 2600 همراه با برداشت در زمان گلدهی و ارتفاع2200 متری به همراه برداشت در دوره گلدهی حاصل گشت. اسانس ها از نظر نوع و تعداد ترکیبات متفاوت بودند. بیشترین میزان تیمول و کارواکرول به ترتیب در ارتفاع 1920 و رشد رویشی و ارتفاع2600 و برداشت در دوره گلدهی مشاهده شد. بیشترین رشد رویشی در ارتفاع 1920 به دست آمد. طبق نتایج تجزیه واریانس، اثر ارتفاع، زمان برداشت و اثر متقابل این دو بر میزان فنل و فلاونوئید کل در سطح 1% معنی دار بود. بیشترین و کمترین میزان فنل کل در ارتفاع 2200 متر از سطح دریا و به ترتیب در زمان گلدهی و رشد رویشی بود. بیشترین میزان فلاونوئید در ارتفاع 2200 متری در زمان گلدهی و کمترین مقدار آن در ارتفاع 2600 متری در مرحله رویشی بود. همچنین طبق نتایج تجزیه واریانس، اثر ارتفاع، زمان برداشت و اثر برهمکنش این دو بر میزان ظرفیت آنتی اکسیدانی در سطح 1% معنی دار بود. بیشترین میزان ظرفیت آنتی اکسیدانی در ارتفاع 2400 متری در مرحله رویشی و کمترین مقدار آن در ارتفاع 2400 متری در در زمان گلده