بیان مسأله و هدف: کادر درمان و کارکنان نظام سلامت به سبب فعالیت مداوم در مشاغل شبانه روزی، حساس و نامتعارف در معرض فرسودگی شغلی قرار داشته و این شرایط موجب افزایش نرخ ترک خدمت کارکنان می گردد. از این رو در سال های اخیر موضوع تاب آوری منابع انسانی جهت مقابله با فرسودگی شغلی و تداوم فعالیت کارکنان در شرایط سخت و بحرانی مورد توجه قرار گرفته است. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف ارائه الگو مدیریت منابع انسانی تاب آور در نظام سلامت کشور انجام گردیده است. روش کار: پژوهش حاضر با استفاده از روش پژوهش کیفی مبتنی بر راهبرد تحلیل مضمون انجام شده است. در این رابطه، 14 مصاحبه نیمه ساختاریافته با جامعه آماری پژوهش شامل اساتید، مدیران، کارشناسان منابع انسانی حوزه های ستادی دانشگاه های علوم پزشکی منطقه 3 نظام سلامت کشور، با استفاده از روش نمونه گیری زنجیرهای (گلوله برفی) و بر مبنای قاعده اشباع نظری انجام شد. در ادامه با استفاده از روش کدگذاری باز، محوری و گزینشی در تحلیل مضمون، الگوی اولیه پژوهش حاصل گردید. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل کیفی داده ها منجر به شناسایی 116 مضمون پایه، 39 مضمون سازمان دهنده و 13 مضمون فراگیر در قالب الگویی با 4 بعد عوامل محیطی، عوامل سازمانی، کارکردهای مدیریت منابع انسانی و پیامدهای آن شده است. در ادامه، روایی و پایایی پژوهش نیز به ترتیب با استفاده از روش نسبت روایی محتوایی و روش ﻫﻮﻟﺴﺘﯽ تائید شده است. نتیجه گیری: اجرای ﻣﺆﺛﺮ عوامل ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﺷﺪه و اولویت بندی آن ها به منظور بهینه سازی و تاب آوری مدیریت منابع انسانی، در ارﺗﻘﺎی ﻋﻤﻠﻜﺮد ﺷﻐﻠﻲ، افزایش اﻧﮕﻴﺰه و در نهایت ارﺗﻘﺎی تاب آوری سازمانی می تواند موثر واقع شود
