پژوهش های کمّی مبتنی بر پارادایم اثبات گرایی بوده و به دنبال ارائه تبیین هایی مبتنی بر قوانین جهان شمول، و هدف اصلی آن اندازه گیری عینی، آزمون فرضیه ها، پیش بینی و کنترل است. در این زمینه، «ارزیابی عملکرد» نیز به عنوان یکی از چهار عنصر دانش سازمان و مدیریت است که به اندازه گیری و سنجش وضع موجود می پردازد تا بتوان از آن به عنوان مبنایی برای تصمیم گیری در خصوص ادامه، تعدیل و یا جلوگیری از کاری که در حال انجام است، استفاده کرد. بر همین اساس، شناسایی شاخص های مؤثر بر عملکردها و اندازه-گیری کارایی هر یک از واحدهای تحت ارزیابی و شناخت نقاط قوت و ضعف آنها از اهمیت بالایی برخوردار است. امروزه «تحلیل پوششی داده ها» (DEA) روشی برای مقایسه و ارزیابی کارایی نسبی واحدهای تحت ارزیابی است که هر یک دارای چندین ورودی و خروجی مشابه است. در این مقاله، روش تحلیل پوششی داده ها به عنوان یکی از بهترین و پرکاربردترین ابزارهای قابل استفاده در پژوهش های کمی بررسی، نقد و تحلیل شده است.
