احمد احمدی

به منظور بررسی اثر فرآوری دانه جو و نوع منبع نیتروژن جیره غذایی بر قابلیت هضم، تولید پروتئین میکروبی و ابقاء نیتروژن در گوسفند، آزمایشی به صورت فاکتوریل 2×2 در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد. جیره های آزمایشی شامل 1) دانه جو کامل+ اوره، 2) دانه جو کامل+ کنجاله سویا، 3) دانه جو پرک شده + اوره و 4) دانه جو پرک شده + کنجاله سویا بودند. در طول دوره آزمایش قابلیت هضم، کل ادرار دفعی گوسفندان جمع آوری شد و در روز آخر، خون گیری در ساعات 1 و 7 بعد از خوراک دهی صبح انجام گرفت. نتایج نشان داد دانه جو فرآوری شده سبب کاهش قابلیت هضم ماده خشک (از 82/73 به 58/71 درصد) و ماده آلی (از 94/74 به 84/72 درصد) جیره شد (05/0P<). مصرف کنجاله سویا در مقایسه با اوره سبب افزایش قابلیت هضم الیاف خام (از 97/29 به 84/32 درصد) و عصاره عاری از نیتروژن (از 39/81 به 13/82 درصد) جیره گردید (05/0P<). کنجاله سویا در مقایسه با اوره سبب افزایش درصد نیتروژن ابقاء شده (از 64/19 به 92/37 درصد ازت مصرفی) گردید (05/0P<) اما فرآوری دانه جو تأثیری بر آن نداشت. غلظت گلوکز و اوره پلاسما نیز تحت تأثیر فرآوری دانه جو و نوع منبع نیتروژن جیره غذایی قرار نگرفتند. به طور کلی، پرک کردن دانه جو موجب افزایش قابلیت هضم مواد مغذی جیره، ابقاء نیتروژن در بدن و تولید پروتئین میکروبی نشد. اما مصرف کنجاله سویا در مقایسه با اوره باعث بهبود هضم مواد مغذی جیره غذایی (شامل الیاف خام و عصاره عاری از نیتروزن) و ابقاء نیتروژن شد.