این تحقیق بمنظور بررسی اثر اکسید روی (ZnO) بر عملکرد و قابلیت هضم مواد مغذی جیره در بزغاله های مرغوز انجام شد. تعداد 18 رأس بزغاله نر مرغوز (با سن 7-6 ماه) در قالب طرح کاملاً تصادفی به 3 تیمار شامل سطوح صفر، 20 و 40 پی پی ام روی از منبع اکسید روی تقسیم شدند و به مدت 70 روز از یک جیره پایه (حاوی 12/22 پی پی ام عنصر روی) تغذیه کردند. در پایان آزمایش فوق، به مدت 14 روز قابلیت هضم مواد مغذی جیره بر روی آنها انجام شد. نتایج نشان داد هرچند که میانگین مصرف ماده خشک و افزایش وزن روزانه در تیمارهای مصرف کننده روی از نظر عددی بیشتر از تیمار شاهد بود، اما از نظر آماری تفاوت بین تیمارها معنی دار نبود. قابلیت هضم ماده خشک و مواد مغذی جیره نیز تحت تأثیر مصرف روی در جیره قرار نگرفت. بطور کلی، نتایج نشان داد که استفاده از سطوح 20 و 40 پی پی ام عنصر روی از منبع ZnO باعث بهبود عملکرد و قابلیت هضم اجزای جیره در مقایسه با جیره شاهد (که حاوی 12/22 پی پی ام روی بود) در بزغاله ها نشد.
