هدف از انجام این پژوهش، پیش بینی خودانزجاری بر اساس احساس کنترل، احساس تنهایی و حمایت اجتماعی ادراک شده در زلزله زدگان سرپل ذهاب بود. این پژوهش بر اساس هدف، از نوع تحقیقات کاربردی و از نظر نحوه گردآوری داده ها، توصیفی از نوع همبستگی با هدف پیش بینی بود. در این پژوهش، احساس کنترل، احساس تنهایی و حمایت اجتماعی ادراک شده به عنوان متغیرهای پیش بین و خودانزجاری به عنوان متغیر ملاک در نظر گرفته شده بود. جامعه آماری پژوهش مذکور متشکل از جمعیت شهرستان سرپل ذهاب کرمانشاه، که زلزله را تجربه کردند، بود که بر اساس سرشماری سال 1395 تعداد 85342 نفر بودند که از این تعداد با استفاده از فرمول کوکران و با ضریب خطای 5 درصد، 382 نفر انتخاب شدند که با شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای، 191 زن و 191 مرد بودند. ابزارهای پژوهش عبارت از مقیاس چندبعدی انزجار از خود کریرایز (2014)، پرسشنامه احساس کنترل شاپیرو (1994)، مقیاس احساس تنهایی راسل (1996) و مقیاس حمایت اجتماعی ادارک شده زیمت (1988) است. داده ها با استفاده از SPSS26 و از طریق رگرسیون گام به گام و همبستگی مورد آزمون قرار گرفت. نتایج تحلیل رگرسیون در سطح معناداری 0 نشان داد احساس تنهایی 65 درصد، احساس تنهایی و حمایت اجتماعی ادراک شده به طور معکوس 66 درصد و احساس تنهایی، حمایت اجتماعی ادراک شده به طور معکوس و احساس کنترل به طور معکوس 67 درصد از واریانس خودانزجاری را پیش بینی می کنند.
