افشین افضلی

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش کارکردهای اجرایی (فراشناخت و حافظه فعال) بر اصلاح عملکرد نوشتن دانش آموزان نارسانویس انجام گرفت. روش پژوهش به صورت آزمایشی بود. در این راستا، 30 نفر از دانش آموزان ابتدائی شهرستان همدان به روش نمونه گیری تصادفی در دو گروه آزمایش ویک گروه کنترل قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده شامل آزمون تشخیص نارسانویسی یعقوبی,افضل وپلنگی (1397)، مقیاس هوش وکسلر نسخه چهارم و آزمون دیکته بودند. آموزش حافظه فعال مطابق با برنامه آموزشی دن (2008) در 8 جلسه آموزشی یک ساعته اجرا شد. همچنین آموزش فراشناخت بر پایه برنامه گیری (2010) در 8 جلسه یک ساعته آموزشی اجرا شد و گروه کنترل در لیست انتظار باقی ماند. نتایج تحلیل کواریانس تک متغیره نشان داد که گروه حافظه فعال درمقایسه با گروه کنترل عملکرد نوشتن را به طور معناداری افزایش داد (01/0>p). همچنین نتایج نشان داد که گروه فراشناخت نیزدرمقایسه با گروه کنترل باعث بهبود عملکرد نوشتن شده است (0/01>p). در مجموع یافته های این پژوهش نشان داد که آموزش فراشناخت و حافظه فعال بر عملکرد نوشتن دانش آموزان نارسانویس موثر بود(0/01>p) اما بین تاثیردو روش آموزشی بر عملکرد نوشتن کودکان نارسانویس تفاوت معناداری وجود نداشت (0/05