تئوری تعمیمپذیری، یک تئوری در ارتباط با قابل اعتماد بودن اندازهگیریهای رفتاری و روانشناختی است؛ قابل اعتماد بودن در اینجا به این معناست که ما چقدر با دقت می توانیم از یک نمره مشاهده شده فرد در یک تست یا سایر اندازهگیریها، به نمره متوسطی که فرد تحت تمام شرایط ممکن که استفادهکننده آزمون بپذیرد کسب خواهد کرد، تعمیم دهیم.بررسی مطالب مجالت علمی معتبر و پایاننامههای دانشجویان تحصیالت تکمیلی در کشورمان، نشان میدهد که محققان و دانشجویان حوزههای مختلف ازجمله آموزش وپرورش، روانشناسی، پزشکی و ... برای برآورد اعتبار دادههایشان از رویکردهای کالسیک )مانند آلفای کرونباخ، باز آزمون، فرمهای موازی، دونیمه کردن و ...( استفاده میکنند و بندرت میتوان به مقالهای اشاره کرد که از طرحهای اندازهگیری GT جهت سنجش اعتبار استفاده کرده باشد؛
