در پژوهش حاضر به بررسی تأثیر سطح نگهداشت وجوه نقد شرکت بر سرعت تعدیل آن پرداخته شده است. نگهداشت وجه-نقد و سرعت تعدیل و برگشت آن به سمت نقطه بهینه یکی از مهم ترین عواملی است که شرکت در مواقع بروز بحران های مالی به آن نیاز دارد. اگر هنگام وقوع بحران مالی یا هر نیاز مالی پیش بینی نشده شرکت دچار کسری نقدینگی باشد و یا برعکس، هنگامی که شرکت در صورت وجود فرصت های مهم سودآوری وجه نقد موجود را راکد نگه دارد همواره متحمل هزینه های زیادی خواهد شد. بنابراین، افزایش دانش مدیران در مورد کنترل نقدینگی شرکت و استفاده از ابزارهای مناسب برای تعدیل و نگهداشت آن در محدوه معین با توجه به عوامل و شرایط خاص آن شرکت یکی از مباحثی است که باعث افزایش هر چه بیش تر ارزش شرکت می شود. شرکت-ها به دلایل مختلفی نیاز به نگهداشت وجه نقد دارند. اینکه این نیاز در چه حد باشد می تواند شرکت را از هزینه های اضافی دور و در عین حال حداکثر بهروری از وجه نقد را نصیب شرکت کند در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفته است. از این رو، در این پژوهش ابتدا نقطه بهینه وجه نقد شرکت ها تعیین گشت. در ادامه سرعت تعدیل وجه نقد مورد سنجش قرار گرفت. برای سنجش سرعت تعدیل از مدل پنل پویا و از روش گشتاورهای تعمیم یافته استفاده شد. طبق نتایج بدست آمده نرخ سرعت تعدیل در شرکت های ایرانی بالای 80 درصد است. طبق مفروضات پژوهش این نتیجه بدست آمد که با افزایش انحراف از نقطه بهینه در دو حد آستانه، سرعت تعدیل افزایش می یابد. این امر، به این دلیل است که هزینه های نگهداشت وجه نقد در سطوح آستانه ای از مزایای نگهداشت آن فزونی می یابد. بنابراین، به دلیل مزایای خالص مثبتی که در نقطه بهینه وجود دارد تعدیل با سرعت بالایی رخ می دهد. همچنین، در این پژوهش این موضوع مورد بررسی قرار گرفت که سرعت تعدیل در سطوح بالای نقطه بهینه بیش تر از سطوح پایین آن است. علت این امر نیز این است که همیشه مصرف وجه نقد کم هزینه تر و آسان تر از انباشت آن می باشد.
