هدف: نگهداری مقادیر غیربهینه از وجه نقد، آثار مالی منفی برای شرکت دربر دارد. بنابراین مدیران یک نسبت بهینه را برای وجه نقد، هدف گذاری کرده و برای نیل به آن هدف می کوشند. ولی سرعت تعدیل به سمت نسبت هدف، به موقعیّت نسبت وجه نقد واقعی (بالاتر یا پایین تر از نسبت هدف) و مواجهه شرکت با کسری یا فزونی مالی، وابسته است. هدف این پژوهش، ارائه شواهدی در خصوص ناقرینگی سرعت تعدیل است. روش: در این پژوهش، با بکارگیری داده های 3764 سال ـ شرکت از واحدهای تجاری پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه 1398-1381 در قالب پنل نامتوازن و استفاده از روش داده های ترکیبی پویا با رویکرد گشتاورهای تعمیم یافته سیستمی، فرضیه های پژوهش، آزمون شده اند. یافته ها: یافته ها نشان می دهد که در مقایسه با سایر واحدها، شرکت هایی که وجه نقدی بیش از سطح هدف نگهداری می کنند یا درگیر کسری مالی هستند، سرعت تعدیل بیشتری دارند. نتایج تکمیلی با استفاده از رویکرد گشتاورهای تعمیم یافته تفاضل گیری شده و تعریفی متفاوت از کسری و فزونی مالی، با یافته های اصلی پژوهش سازگاری دارد. نتیجه گیری: نتایج پژوهش مؤید آن است که هزینه نگهداری وجه نقد بیش از نسبت هدف (در شرایط کسری مالی)، بیشتر از هزینه نگهداری وجه نقد کمتر از نسبت هدف (در شرایط فزونی مالی) است و این موضوع موجب می شود شرکت هایی که وجه نقدی بیش از نسبت هدف دارند (در شرایط کسری مالی به سر می برند)، سرعت تعدیل بیشتری داشته باشند. یافته های پژوهش که بیانگر نوعی ناقرینگی در سرعت تعدیل نسبت وجه نقد است، تعامل نظریه های توازن و سلسله مراتبی را در تبیین ناقرینگی سرعت تعدیل وجه نقد، آشکار می کند. دانش افزایی: پژوهش حاضر سعی نموده است تا با ارائه شواهد تجربی، تعامل بین پیش بینی های مطرح در نظریه توازن و سلسله مراتبی درخصوص سرعت تعدیل نسبت وجه نقد را آشکار نماید. یافته های این پژوهش، به توسعه ادبیات و نظریه های مربوط به وجه نقد کمک می کند.
