تصمیم گیری برای تعیین مقدار ذخایر نقدی در شرکت ها تبدیل به یکی از موضوعات قابل تأمل در ادبیات تأمین مالی شده است. شرکت ها همواره به دنبال نگهداشت میزانی از وجوه نقد هستند که باعث افزایش نقدشوندگی بازار سهام و نیز ارزش شرکت شود. سرمایه گذاران خواهان سهمی هستند که در هنگام فروش آن با مشکلی مواجه نشوند؛ بنابراین یکی از عواملی که می تواند در خرید یک سهم مؤثر باشد قدرت نقدشوندگی آن سهم است.حداکثر سازی ثروت سهامداران با افزایش ارزش شرکت میسر می شود و افزایش ارزش شرکت نیز منجر به افزایش نقدشوندگی سهام و بهبود حجم معاملات در بین سهامداران می گردد. در این پژوهش ، با استفاده از مدل رگرسیون با رویکرد داده های ترکیبی، تأثیر نقدشوندگی سهام بر میزان نگهداشت وجوه نقد شرکت ها، در 143 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 1380 تا پایان 1397 بررسی شده است. نتایج آزمون حاکی از این بود که بین نقدشوندگی سهام و میزان نگهداشت وجه نقد رابطه معناداری وجود ندارد. نتایج نشان می دهد که ضریب متغیر نقدینگی سهام، مثبت بوده ولی معنادار نیست. به عبارتی افزایش در نقدینگی سهام، تأثیری بر میزان نگهداشت وجه نقد ندارد.
