عدم تقارن اطلاعاتی و تضاد منافع بین مدیران و سرمایه گذاران موجب بروز پدیده گزینش نامناسب می شود. انتخاب نامناسب به معنای انتخاب گزینه های نادرست سرمایه گذاری است و موجب تخصیص غیربهینه منابع موجود در بازار سرمایه می شود. در این شرایط شرکت ها نمی توانند پروژه های سرمایه گذاری خود را به سادگی تأمین مالی کنند. این موضوع ساختار سرمایه شرکت ها را به حالتی غیربهینه سوق می دهد. یکی از راه های پیشگیری از این مشکل، ارتقاء کیفیت اقلام تعهدی و کیفیت افشاء است، زیرا این امر موجب کاهش عدم تقارن اطلاعاتی می شود. در این پژوهش ، تأثیر کیفیت اقلام تعهدی و کیفیت افشاء بر میزان انحراف از سطح بهینه ساختار سرمایه، در 123 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 1382 تا پایان 1393 بررسی شده است. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون فرضیه ها از الگوی رگرسیون چند متغیره و داده های ترکیبی بهره برده میشود. نتایج پژوهش نشان می دهد که با افزایش در کیفیت اقلام تعهدی و کیفیت افشاء، میزان انحراف از سطح بهینه ساختار سرمایه کاهش می یابد. به علاوه، یافته ها بیان می کنند که تأثیر کیفیت افشاء بر انحراف از ساختار سرمایه بهینه در شرکت های بیش اهرمی به صورت معناداری از شرکت های کم اهرمی، قوی تر است.
