در پژوهش های کمّی، برای درک طرز کار یک سیستم، به طور معمول از برون دادهای آن سیستم (مانند سیستم حسابداری) استفاده می شود. با آن که این موضوع، یک نقطه ضعف برای پژوهش های کمّی محسوب شود و جایگاه مهم پژوهش های کیفی را مورد تأکید قرار می دهد، ولی به معنای غیرقابل اتکا و یا ضعیف بودن نتایج پژوهش های کمّی، نیست.اصولاً کشف برخی حقایق، جز از روش های کیفی، امکان پذیر نیست و در مقابل، برخی پدیده ها صرفاً با روش های کمّی، قابل بررسی هستند. رویکردهای کمّی و کیفی، رقیب هم نیستند بلکه در مواردی، مکمّل یکدیگرند. انتخاب موضوع پژوهش، صرفاً به دلیل نوع فرآیند اجرای آن (کمّی یا کیفی)، یک کار علمی نیست. موضوع پژوهش باید با توجه به نیازهای جامعه و یا برای توسعه علم، گزینش شود نه برمبنای فرآیندها (کمّی و کیفی) و ابزارهای مورد استفاده در پژوهش. هر دو رویکرد کمّی و کیفی باید در جایگاه صحیح خود و با توجه به اهداف پژوهش، مورد استفاده قرار گیرند. به هر حال، چنانچه پژوهش (چه با فرآیند کمّی و چه با فرآیند کیفی) با رعایت استانداردهای خاص خود صورت نگیرد، نمی تواند نتایج دقیقی ارائه کند
