هزینه سرمایه به عنوان حداقل نرخ بازدهی تعریف می شود که شرکت باید کسب نماید تا ثروت سهامدارانش، کاهش نیابد. عدم تقارن اطلاعاتی بین شرکت، سرمایه گذاران و اعتباردهندگان می تواند منجر به افزایش هزینه سرمایه گردد. یکی از راه های کاهش عدم تقارن اطلاعاتی و به تبع آن کاهش هزینه سرمایه، افزایش کیفیت گزارش های مالی و کیفیت افشاء است. در برخی پژوهش های پیشین به موضوع فوق اشاره شده است ولی باید توجه داشت که کیفیت گزارشگری مالی و کیفیت افشاء، خود از متغیرهای دیگری تأثیر می پذیرند. این امر می تواند موجب ایجاد تورش درون زایی در مدل رگرسیونی شود و نتایج غیرقابل اتّکایی ارائه کند ولی در پژوهش های پیشین داخلی به امکان ایجاد آن، اشاره ای نشده است. در این پژوهش، برای غلبه بر تورش درون زایی، رابطۀ کیفیت گزارشگری مالی و کیفیت افشاء با هزینه سرمایه، با به کارگیری رویکرد متغیرهای ابزاری و برآوردگر گشتاورهای تعمیم یافته در 124 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 1382 تا 1394 بررسی شده است. نتایج نشان می دهد که در بررسی رابطه بین متغیرهای ذکرشده، تورش درون زایی وجود دارد و نتایج استفاده از رویکرد متغیرهای ابزاری، بیانگر وجود رابطه منفی و معنادار بین دو متغیر کیفیت گزارشگری مالی و کیفیت افشاء با هزینه سرمایه، است.
