بر اساس مفاهیم مطرح در تئوری نمایندگی، وجود عدم تقارن اطلاعاتی بین مدیریت و سهامداران موجب بروز پدیده خطر اخلاقی می شود. پدیده مذکور بدان معناست که در این شرایط، مدیران ممکن است تصمیماتی (از جمله تصمیمات سرمایه گذاری) اتخاذ کنند که منافع سهامداران را تامین نکند. تصمیمات ناکارای سرمایه گذاری می تواند شامل سرمایه گذاری در پروژه هایی با خالص ارزش فعلی منفی یا عدم سرمایه گذاری در پروژه های با خالص ارزش فعلی مثبت باشد. یکی از راه های کاهش عدم تقارن اطلاعاتی و به تبع آن افزایش نظارت بر رفتار مدیران، ارائه صورت های مالی بهنگام تر و با قابلیت اتکای بیشتر است. در این پژوهش ، رابطه میان امتیاز بهنگامی، قابلیت اتکا و کیفیت افشاء (تعیین شده توسط سازمان بورس اوراق بهادار تهران) با درجه کارایی سرمایه گذاری های برون سازمانی شرکت (شامل سرمایه گذاری های کوتاه مدت و بلندمدت)، در نمونه ای متشکل از 168 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه ی زمانی 1381 تا 1392 و با رویکرد داده های ترکیبی بررسی شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که امتیاز بهنگامی، قابلیت اتکا و نمره کلی کیفیت افشاء، رابطه مثبت و معناداری با کارایی سرمایه گذاری های برون سازمانی شرکت دارند.
