این پژوهش، رابطه بین محافظه کاری نامشروط حسابداری را با میزان تامین مالی از بانک ها، در نمونه ای متشکل از 253 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 1384 تا 1392 بررسی می کند. همچنین، در این پژوهش، میزان تاثیر محافظه کاری نامشروط واحدهای تجاری در اخذ تسهیلات مالی از بانک ها، مقایسه شده است. به منظور سنجش محافظه کاری نامشروط، از معیار بیور و رایان (2000) استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که با افزایش محافظه کاری نامشروط، حجم تسهیلات دریافتی شرکت ها از بانک ها افزایش می یابد. به بیان دیگر، بانک ها تمایل بیشتری به اعطای وام به شرکت هایی دارند که درجه بالاتری از محافظه کاری نامشروط را اعمال می نمایند.
