در بخش اول این تحقیق، تاثیر نور و ناخالصی های حلال (گونه های آهن موجود در منبع اتیلن گلیکول) بر روی سنتز پلی اُلی نانومکعب های نقره مورد بررسی قرار گرفت و در ادامه نانومکعب های نقره سنتزی توسط واکنش جایگزینی گالوانیکی به نانوقفس های طلا تبدیل شدند. برای بررسی اثر نور، ابتدا سنتز پلی اُلی در سه شرایط تاریک، نور لامپ فلورسنت اتاق و لامپ 200 وات رشته ای انجام شد. همچنین برای بررسی اثر طول موج نور تابشی بر روی سنتز از یک منبع نور ال ای دی که توانایی تابش نور در سه طول موج 465، 528 و 628 نانومتر را دارا بود، استفاده شد. از تکنیک های میکروسکوپ الکترونی روبشی، میکروسکوپ الکترونی عبوری و اسپکتروفتومتری برای شناسایی ساختار نانوذرات سنتز شده استفاده شد و برای بررسی نحوه تاثیر نور بر روی سنتز پلی اُلی تکنیک کرونوپتانسیومتری بکار برده شد. ما نشان دادیم که در اثر تابش نور، الکترون های داغ مبتنی بر پلاسمون تولید می شوند که این الکترون ها با قرار گرفتن در اختیار یون های نقره (Ag+)، باعث افزایش سرعت احیای یون نقره در سیستم شده و بنابراین علاوه بر افزایش سرعت رشد نانومکعب های نقره، باعث ایجاد دانه-های دوقلو در سیستم می شوند که این دانه ها در نهایت به نانومیله ها و دو هرمی های راست قاعده تبدیل می شوند. در طول موج های کوتاه تر با انرژی بالاتر، سرعت احیای یون نقره خیلی سریع تر بوده و در نتیجه ساختارهایی با صفحات دوقلویی بیشتر در سنتز مشاهده می شود. همچنین همپوشانی طیفی بین طول موج برانگیختگی و باند گپ کلاسترهای Ag2S تشکیل شده در مراحل ابتدایی سنتز، سرعت احیای یون نقره را در طول موج های بلند تر با انرژی پایین تر افزایش می دهد. با توجه به نتایج به دست آمده، سورفکتانت پلی وینیل پیرولیدون به عنوان یک رله ی فتوشیمیایی در رشد نانوذرات نقره نقش ایفا می کند. در پایان این مطالعه، اثر یون آهن (Fe3+) بر روی سنتز پلی اُلی بررسی شد و مشخص شد که مقادیر ناچیز این یون مانع سنتز موفق نانومکعب های نقره می شود. به طور کلی این مطالعه بر تاثیر نور تابشی بر روی سنتز پلی اُلی به عنوان یک استراتژی برای تولید نانومکعب های نقره با اندازه های مختلف تاکید داشت. در بخش بعدی پایان نامه، از نانومکعب های نقره سنتز شده در بخش قبل، به عنوان کاوشگر پراکندگی رایلی رزونانسی (RRS) برای اندازه گیری داروی هالوپریدول استفاده
