عباس افخمی عقداء

در اینجا، ما توسعه دو استراتژی را برای یونتوفورز کنترل شده از طریق پوست INS گزارش می کنیم: I) نانوذرات پلی پیرول محلول در آب (WS-PPyNPs) به عنوان ماتریکس اهداکننده دارو. II) حلال های یوتکتیک عمیق (DES) به عنوان تقویت کننده های نفوذ شیمیایی. در کار اول، WS-PPyNP ها از طریق یک پلیمریزاسیون شیمیایی ساده در حضور سدیم دودسیل سولفات (SDS) به عنوان دوپانت آنیونی و عامل تثبیت کننده تهیه شده اند. سنتز پلیمر محلول به طور کامل مشخص شد. یک سلول انتشار دو محفظه ای از نوع فرنز برای مطالعه اثر چگالی جریان، pH فرمول، غلظت انسولین و غلظت سدیم کلراید بر روی یونتوفورزیس آندال (AIP) و یونتوفورزیس کاتدی (CIP) انسولین در سراسر پوست موش استفاده شد. هر دو تحویل AIP و CIP انسولین با استفاده از WS-PPyNP در مقایسه با تحویل غیرفعال به طور قابل توجهی افزایش یافتند. این بهبود به دلیل جداسازی WS-PPyNP با بار مثبت و انسولین با بار منفی است که در حضور تحریک کاتدی رخ داده است. در کار دوم، DES های مختلف بر اساس کلرید کولین (ChCl) از جمله کولین کلراید / اوره، کولین کلراید / اتیلن گلیکول و کولین کلراید / گلیسرول سنتز و مشخص شدند. اثر DESs به عنوان تقویت کننده های شیمیایی به منظور افزایش جذب پوستی انسولین مورد مطالعه قرار گرفت. تحویل پوستی یونتوفورتیک انسولین در شرایط in vitro و in vivo مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که پیش درمان پوست با استفاده از DES باعث افزایش شار پوستی انسولین نسبت به کنترل می شود. DES ها می توانند به عنوان یک تقویت کننده پوستی در سیستم تحویل پوستی انسولین استفاده زیادی داشته باشند.