زن در ادبیات سنتی، غالباً با چهره ای نه چندان نیکو به تصویر کشیده شده است که البته بیانگر نگاه غالب در جامعه نسبت به زن است. در شاهنامه به عنوان بزرگ ترین حماسه ی ملی ایرانیان، در کنار نگاه مرسوم در ادبیات و جامعه ی ایرانی، دیدگاهی متفاوت نسبت به زن می بینیم که جای بحث و بررسی دارد. مقاله ی پیش رو به بررسی این دیدگاه می پردازد و ضمن بیان نظرات گوناگون و گاه متضاد صاحب نظران نسبت به این موضوع، می کوشد زمینه های نگاه مثبت و منفی به زن را در شاهنامه بررسی کند.
